Mazandaran-Golestan-Semnan-Türk

Thursday, June 09, 2005




ترانه پري‌جان مربوط به زنان ايل ترك گرايلي ساكن در منطقه راميان

كتاب نقش زن در موسيقي مناطق ايران پژوهش و نگارش هوشنگ جاويد با نگاه مردم‌شناسانه، توسط شركت انتشارات سوره مهر به چاپ رسيد

در بخش پنجم: نگرشي به موسيقي زنان در استان گلستان دارد كه (ترانه پري‌جان مربوط به زنان ايل گرايلي ساكن در منطقه راميان و ترانه خواني نمدمالي در ميان زنان تركمن استان گلستان) از آن جمله‌اند.




شهر ترك نشين راميان در تركمنستان ايران

يكي ازبخشهاي گنبد كاووس راميان ميباشدּ در اين بخش در اين بخش 3 مركز شهري به نام هاي راميان ‍‍، خناببين و دلند وجود دارد . و همچنين داراي 3 دهستان به نام هاي فندرسك دلند و قلعه ماران (قلعه ميران) مي باشد .

زبان مردم آن فارسي (؟) و تركي است و عده اي از مردم آن تيره اي از ايل گرايلي مي باشند.




گرايلوهاى شهر ترك نشين راميان در تركمنستان جنوبى (ايران):

از نوشته تركهاى گيرايلى –قرايى در ايران

در تركمنستان جنوبى (ايران): امروزه علاوه بر استان خراسان٬ در استان تركمنستانى گلستان نيز تيره هاى ترك (و نه تركمن) گرايلى بويژه در شهرستان ترك نشين راميان يافت مىشوند. (راميان شهرى ترك نشين در استان تركمن نشين گلستان است).

علاوه بر اين گروه گرايلى-قرائىهاى ترك زبان٬ در ميان طوائف يوموت٬ تكه و گؤكلن خلق تركمن نيز مىتوان به تيره هاى گرى-گريلى تركمن زبان برخورد نمود. به عبارت ديگر در استان گلستان٬ هم تيره هاى ترك و هم تيره هاى تركمن گرايلى ساكن مىباشند.



روابط ترك-تركمن: گرايلىهاى سنگر حاجيلر و گوگلانها

از سخن مورخان در مورد تركمنها و رفتار حكام قاجار با تركمنها

كلنل‌ييت از غارت و چپاول ايرانيها بر روي تركمنها چنين مي‌نويسد: «گوگلانهاي ناحية چقرنه تنها دائماً‌ با همسايگان خود اختلاف داشتند بلكه از دست گرايلي‌ها و عوامل ايراني مستقر در ناحيه فندرسك استراباد نيز آرام نداشتند. براي مثال وقتي كه سران چقربه همراهي من تاينقاق مشغول بودند. گرايلي‌هاي ساكن سنگر حاجيلر موقعيت را مناسب تشخيص داده و به سمت پايين سرازير شده و گله‌اي از گوسفندان اهالي چقر را با خود بردند و آخرين خبري هم كه من داشتم حاكي از اين بود كه گوگلانها كه از اين بابت بسيار عصباني شده بودند، جداً در فكر انتقام و جبران بر‌آمده بودند و در نزديكي تپه‌ها زد‌و‌خورد‌هايي روي داده بود»




برخى از گروههاى ترك ساكن در استان مازندران- گرايلى٬ اصانلو٬ قوى حصارلو٬ قاجار٬ عمرانلو٬ּּּ

در دوره اسلامي عده زيادي از سادات حسني ، حسيني و مرعشي در مازندران ساكن بودند و علاوه بر سكنه بومي و طوايف محلي قبيله هاي ديگري نيز در دروان هاي مختلف به وسيله پادشاهان به مازندران كوچانده شده اند كه از جمله آنها خواجه وندها، عبدالملكي ها، لك ها، گرايلي ها، اصانلوها، بلوچ ها، افغان ها و كردها را مي توان نام برد.

عبدالملكي ها از دره گز به شيراز و سپس به شهريار كرج و نور كوچ داده شدند. ميرزا آقاخان نوري در سال 1272 ايشان را به ذاغمرز بهشهر كوچ داد.

خواجه وندها اصلا" از خاك لرستان هستند و در زمان آقا محمد خان قاجار وبراي جلوگيري از اغتشاش تهران از شورش شمال، از اردلان و گروس به مازندران غربي كوچانده شدند

لك ها بيشتر در كلاردشت ساكن اند.

گرايلي هاي ترك نژاد را آقامحمد خان از كلپوش به اندورود و ميان دورود و قراطغان آورد

. تركان اصانلو نيز به امر آقامحمد خان به ساري و اطراف آن كوچانده شدند

عده كمي از تالش در كلت قراطغان – حوالي بهشهر و نيز تنكابن

و عده كمي از « قوي حصارلو » هم در تنكابن سكونت نمودند.

عده اي از ايل قاجار نيز در مازندران بودند.

افغاني هاي طايفه غلجائي در قره تپه بهشهر ساكن هستند.

قبيله هاي كرد جهان بيگلو و مدانلو در مازندران

و قبيله ترك عمرانلو در گلوگاه بوده اند.

عده كمي از اعراب نيز در زمان آقامحمد خان به مازندران آورده شدند.

معدودي خانوارهاي گودر، بنگاشي، بربري، كراچي و كولي نيز در مازندران بوده اند. تعداد كمي از گرجي ها و ارمني ها و كليمي ها كه شاه عباس به مازندران كوچاند، هنوز در صفحات استان ساكن هستند.


Home [Powered by Blogger]